Solidarity with people on the move

Na een gezellige heenreis, waarbij Milly en ik lekker hebben kunnen bijkletsen,kwamen we halverwege de middag aan in Duinkerke. Wilma, coördinator van de Stand By You Foundation had al een prima kamer in een formule 1 hotel geregeld. Op deze locatie hebben we de andere vrijwilligers ontmoet. Gezamenlijk zijn we later die middag naar de Mobile Refugee Support (MRS) gereden om grondzeil, kleding en hygiëne materialen af te leveren die door de groep zijn ingezameld. Ook hebben we een rondleiding van Saar gekregen.

Na de nodige voorbereidingen kwamen we de volgende ochtend rond 10:00 uur aan in “het kamp”. Het kamp ligt op een uitgestrekt gebied tussen Duinkerke en Calais, langs de spoorweg. In het kamp verblijven rond de 350 en 400 mensen. Dit zijn vooral jonge mannen tussen de 16 en 40 jaar. Daarnaast verblijven er enkele gezinnen met (hele) jonge kinderen. Ik vind het erg pijnlijk en schrijnend te zien.

Met de groep hebben we “de keuken” opgezet, het eten verder bereid en uitgedeeld. Voor sommigen was het na lange tijd weer eens een warme hap.

Ik ben in gesprek geraakt met verschillende mensen. Verhalen die mij vanuit mijn werk bekend zijn maar nog meer raken in deze setting. Een familie met jonge kinderen die een asielprocedure in Duitsland heeft doorlopen, is afgewezen en nu in dit kamp verblijft om de oversteek naar de UK te maken. Mannen die vertellen dat ze afgelopen nacht gepoogd hebben de oversteek te maken maar onderschept zijn door de politie waarbij de boot is stuk gesneden. Gesprekken over prostitutie om de overtocht te betalen. Ouders die hun kind “uitlenen” om de overtocht te kunnen betalen. Verhalen die te verschrikkelijk zijn om te horen maar waarvan ik weet dat het gebeurt. Het brengt mij soms ontzettend in verwarring; wat vind ik ervan? Een oordeel is snel geveld.