We Stand By You!

Afgelopen vrijdagmiddag was het dan zover. Samen met mijn lieve collega’s zijn we richting “De Jungle” van Duinkerke vertrokken. Onze auto’s volgeladen met 1040 witte bolletjes, 1008 halal kipburgers, 375 platbroden, 630 eieren, 35 kg tomaten, 33 krop ijsbergsla en 12 pakken suiker.

Zaterdagochtend vroeg uit de veren om de maaltijd voor te bereiden; tomaten en sla snijden en heel veel water koken voor koffie en thee. De broodjes hebben we gezien de hoeveelheid vrijdagavond alvast ingesneden.

De distributieplaats voor uitgifte van eten, medische zorg, kleding, tenten et cetera heeft zich na mijn laatste bezoek weer verplaatst. De vluchtelingen verzamelen zich nu op een grote open plek achter twee fabrieken. De ondergrond (aarde) is grijsachtig en lijkt niet oké (vooral na regen zichtbaar). De kampementen van de vluchtelingen zijn nu meer verspreid over het gebied. Als we met de auto langs rijden kunnen we enkele tenten/zeilen zien.

In eerste instantie is het zaterdagochtend erg rustig. Er zijn slechts een handjevol mensen als wij, samen met enkele vluchtelingen, onze kraam opzetten en de kipburgers gaan bakken. Het is prachtig weer. De coördinator van https://standbyyoufoundation.nl had al aangegeven dat er vrijdag een ontruiming heeft plaatsgevonden. Mensen zijn opgepakt en op de bus naar een “AZC” in de buurt en/of verder weg gebracht.

Na de middag druppelde “het plein” toch langzaam weer vol. Mensen kwamen terug vanuit “het AZC” waar ze naar toe waren gebracht. Mensen van allerlei afkomsten (onder andere Arabieren, Somaliërs, Vietnamezen en Pakistanen) die het doel hebben de UK te bereiken maar waarvoor dit niet legaal mogelijk is. Uiteindelijk zijn alle 1008 burgers gebakken en uitgegeven. Naast veel gezelligheid in het team was het soms even flink aanpoten maar daarvoor kwamen we natuurlijk ook.

Alleenstaande mannen vormden de meerderheid maar er waren ook een aantal gezinnen met jonge kinderen (<10 jaar), een zwangere dame en een jongetje van 7 jaar samen met zijn meerderjarige broer. Het jongetje hielp een poosje mee om mayo en/of ketchup over de broodjes te spuiten. Hij vond het leuk om mee te helpen; je zag hem lachen en alle flesjes elke keer opnieuw keurig op een rijtje zetten.

Ik sprak zondag met een man die zaterdagavond/nacht geprobeerd had de oversteek naar Engeland te maken. Hij had samen met 52 anderen uren op een bootje gedobberd omdat de motor was afgeslagen. Hij bleef (leek?) er vrij nuchter onder. Op mijn vraag of iedereen weer mee terug was knikte hij bevestigend.

Op zondag maakte ik mee hoe mensen in de rij soms voor wilden dringen voor eten, de laatste banaan graag wilden hebben, maar ook voor de uitgifte van regenjassen. Een vluchteling die de menigte toesprak en hierdoor weer rust creëerde. Vervelend maar wel begrijpelijk. Als je geen andere mogelijkheden hebt om in je basisbehoeften te voorzien dan kan het een ”survival of the fittest” worden.

Het was een enerverend weekend die weer veel indrukken op me heeft achtergelaten. De situatie in Duinkerke is net als aan andere landsgrenzen van Europa (Polen, Hongarije, Balkan) uiterst complex. Wat mij betreft zijn het "De Mensen” die tellen! Ik geloof in Solidariteit!