Leave no one behind ? !

Even, alweer bijna 5 weken geleden, voordat ik met het vliegtuig in Mytillini landde, bekroop me een onaangenaam gevoel van spanning in m’n keel en buik. Waar begin ik aan? Wil ik dit eigenlijk wel? Zo ook vorige week toen ik vrij was en samen met een collegaatje op dagtrip ging. We reden langs het oude afgebrande kamp Moria; daar waar ik in 2020 ben geweest. Allerlei gedachten schoten door m’n hoofd en nog steeds vind ik het onbegrijpelijk wat ik gezien heb en wat zich hier, binnen Europa, allemaal heeft kunnen afspelen. Daarnaast worden nu, aan de zuidelijke randen van Europa mensenrechten nog steeds op een afschuwelijke manier geschonden (onder andere pushbacks).Vorige week zijn op Lesbos maar liefst 9 mensen verdronken en aangespoeld aan wal.

Een paar dagen voordat de oorlog in Oekraïne uitbrak had ik een van mijn jongste dochters (13) huilend op “Facetime”: “mama, ik ben zo bang dat er nu echt oorlog uitbreekt en dat we dood gaan”. Ik probeerde haar gerust te stellen, vertelde dat ik ook hoopte dat “ze” er met praten uit zouden komen en probeerde in Jip en Janneke taal uit te leggen dat het starten van een nieuwe oorlog buiten onze cirkel van invloed ligt. Ik adviseerde haar om in elk geval “de NOS” van haar Instagram te verwijderen.

Inmiddels is deze nieuwe oorlog in alle hevigheid losgebarsten. Wat een drama, verschrikkelijk! Tijdens de “political reflection training” afgelopen week is hier binnen het team uitgebreid aandacht aan besteed en over gediscussieerd.

Ik vind het geweldig om hier vanaf Lesbos te horen en via het NOS te zien dat er in Nederland zo wordt meegeleefd met de mensen/vluchtelingen vanuit Oekraïne. Van een collega hoorde ik dat er zelfs in Ter Apel borden in de tuin staan om Oekraïense vluchtelingen een B[e-38]B aan te bieden en dat er een grote bus ergens vanuit Overijssel is vertrokken om vluchtelingen op te halen. “Wauw, wat een solidariteit!”

In Mytillini heb ik afgelopen week twee projecten bezocht: "One Happy Family” en “The Hope Project”. Prachtige projecten waarbij vluchtelingen afleiding wordt geboden en ze onder andere kunnen socializen/chillen en aan skills werken. Tijdens het fietsen zag ik het bordje “Leave No One Behind”. Ik moest hierbij direct denken aan de vluchtelingen in Oekraïne waar nu veel aandacht voor is en de vluchtelingen aan de grenzen van Zuid-Europa. Ik hoop oprecht dat we geen enkele vluchteling maar dan ook echt geen enkele vluchteling achterlaten. Dat het niet uitmaakt of je blond haar hebt met blauwe ogen of zwart haar met bruine ogen. Een vluchteling is toch een vluchteling!