Corona

Geen ontkomen meer aan lijkt het wel…thuis heeft iedereen inmiddels corona gehad, Maud nu ook. We dachten nog even dat ze super immuun zou zijn... Gelukkig is ook Gilbert weer aan de beterende hand (super manager in huis [e-1f609]) en kan Eva weer naar school. Waar Eva geen enkele klacht had is Loes ondanks haar vaccinaties flink ziek geworden maar heel gelukkig gaat dit ook steeds beter.

Ik ben de dans vooralsnog ontsprongen. In 1 van de 2 vrijwilligershuizen niet. Enkele vrijwilligers van het PSS team zijn besmet en moesten verplicht in quarantaine / isolatie. Ontzettend balen in de 1^e plaats voor hun zelf en in de 2^e plaats voor de continuïteit van zorg.

Ook in het kamp is corona aanwezig. Al vrij vlot tijdens mijn shift maakte ik kennis met deze speciale plek in het kamp. Er is een plek voor de “new arrivals” die als ze aankomen voor een bepaalde periode in quarantaine moeten en een afzonderlijke plek voor de vluchtelingen die covid positief zijn getest. Niemand kan mij vertellen hoelang mensen in deze ruimtes moeten verblijven. Het is en blijft allemaal erg onduidelijk. Net als op de AZC’sin Nederland is er geen plek (meer) voor zelfisolatie; ook geen pretje als je samenwoont met een kwetsbare kamergenoot en met dit gegeven moet dealen! De ruimtes zijn met hekken gescheiden. De plekken bevinden zich op nog geen 10 meter van de zee, afgescheiden door een breed zandpad met hoge hekken en draad. In de ruimte staan een aantal tenten van zo’n 3 bij 5 meter. Ook staat er een dixi. Van een collega hoorde ik dat de mensen slapen op pallets en een deken hebben. Als we langslopen groeten de op hurken zittende mensen vriendelijk en proberen onze aandacht te trekken. Persoonlijk krijg ik hier allerlei associaties mee (..dierenkampje…brood door het gaas drukken of over het hek gooien) en vind ik het meer dan absurd wat ik zie. Afhankelijk van het aantal corona gevallen op het eiland (locals) wordt er geanticipeerd op de (on)mogelijkheden voor de vluchtelingen om het kamp voor een boodschap te verlaten. In het weekend moet iedereen voor 12:00 uur weer binnen zijn. Op feestdagen mag niemand het kamp verlaten.

Via een binnen weggetje kom je via de kliniek bij de medische ruimte voor consultvoering/ behandeling van de mensen die in quarantaine verblijven dan wel positief getest zijn op covid. Stel je een volledig afgetimmerde houtenruimte voor, zonder raam van ongeveer 2,5 bij 2,5 meter. Eerst was er geen licht, nu gelukkig wel. Er staat een behandeltafel en een klein bureautje met stoel en krukje voor de patiënt. Zo was ik samen met een arts op een avond in deze ruimte om mensen te zien. Er melden zich o.a. twee jonge mannen van 17 jaar. Beiden hadden een barre tocht over zee achter de rug. Ze hadden zich bij het uit de boot klimmen en aan land komen aan de rotsblokken bezeerd. Gelukkig bleek het lichamelijk gezien allemaal wel mee te vallen maar het feit dat mensen de zee oversteken om Europa te bereiken…het komt gevoelsmatig dan wel heel erg dichtbij. Niemand doet dit zomaar! Onmogelijk!!

In mijn volgende blog meer en nieuwe belevenissen…